Eine Wassermühle in Betrieb.
De Lambertsmühle was banmolen van de havezate 'Haus Landscheid'. De havezate als leen en zodoende ook de molen zijn naar alle waarschijnlijkheid ontstaan met de bewoning van het Bergisches Land in de 12e eeuw. De boeren, die op de bij de havezate behorende akkers leefden waren ertoe verplicht, hun granen in de banmolen te laten malen en gelijktijdig hun heffingen te voldoen.
De huidige naam heeft de molen te danken aan een rond 1570 geboren 'Lambert', die met het privilege van de Heren van Landscheid in de molen heeft geleefd.
Met de aanduiding 'Hunds-Mühle' (hondenmolen) bleef deze tot in het jaar 1751 in het bezit van de Heren Landscheid, de middelste van drie oude Burscheider 'Honn- oder Hundschaften' en de havezaten Grünscheid, Landscheid en Bellinghausen.
Peter Busch, de laatste pachter van de molen, kocht het pand in 1751 uit het adelsbezit van de baron von Hall zu Landscheid en verkocht de molen tien jaar later aan de schepen en molenaar Philipp Klein. In februari 1766 is de molen afgebrand. Er wordt verteld dat de maagd van het huis door de knecht vanwege vermeende zwangerschap werd vermoord en in de voerkamer werd verbrand.
Bij de directe werderopbouw in 1766 kreeg de molen zijn huidige uiterlijk. Boven de van eikenhout gemaakte huisingang herinnert een in zandsteen gehouwen tekst aan deze hernieuwde bouw:
'Philipp Klein und Anne Beckers Ehe Leüthe haben diese Mühle gekauft und den bau hiehin setzen lassen im Jahr1766: Unsern eingang segne Gott Unsern ausgang gleichermassen segne Unser täglich Brot segne Unser thun und lasen, segne Uns mit Seligem sterben, Und mach Uns zu Himmelserben amen'. (Philipp Klein en Anne Beckers ehelieden hebben deze molen gekocht en de bouw hier laten plaatsen in het jaar 1766: onze ingang zegent God en de uitgang op dezelfde manier, zegen ons dagelijks brood, zegen ons doen en laten, zegen ons met een zalige dood en laat ons toe tot de hemel, amen'. De familie Klein bleef tot 1858 eigenaar van de molen en het erf.
In de tijd erna tot 1916 was een familie Conrads als molenaar en bakker in bezit van de molen. In het kader van een erfenisstrijd werd deze vervolgens overgedragen in het bezit van de familie Wilhelm Maibüchen. De bij de molen behorende broodbakkerij werd in 1942 gesloten. De molen en het malen werd echter tot december 1956 door Ernst Maibüchen, de laatste exploitant en molenaars-bakkerfamilies die werkzaam is geweest op de Lambertsmühle in stand gehouden. Maar uiteindelijk werden ze allemaal offer van de grote fabrieksmolen en de voedermiddelenindustrie.
De molen is kort na het overlijden van de weduwe Erna Maibüchen in 1983 opgenomen in de monumentenzorg. De Lambertsmühle is een van de mooiste, behouden gebleven molens in het stadgebied van Burscheid. Het is een populair wandeldoel in de omgeving van Burscheid, op de ridderpaden van het Bergisches Land en de weg tussen (Leverkusen-)Lützenkirchen en Altenberg te midden van een historisch belangrijk landschap.
